- авыл
- сущ.1) дере́вня; посёлок; ау́л; месте́чко (в Белоруссии, на Украине) ||а) се́льский, дереве́нский, поселко́вый, ау́льный, местечко́выйб) просёлочный (о дороге)
аны бөтен авыл белә — его́ зна́ет вся дере́вня
авыл белән шәһәр арасындагы каршылыкны бетерү — уничтоже́ние противополо́жности ме́жду го́родом и дере́вней
авылдан авылга йөрү — е́здить по деревня́м (и сёлам)
авыл табигате — дереве́нская приро́да
авыл советы — се́льский (ау́льный, местечко́вый) сове́т
авыл районнары — се́льские райо́ны
авыл укытучылары — се́льские учителя́
авыл хезмәтчәннәре — се́льские тру́женики; тру́женики села́ (дере́вни)
авыл юллары — просёлочные доро́ги
2) (в противопоставлении к понятию город) селе́ние, поселе́ниетайгадагы беренче авыллар — пе́рвые поселе́ния в тайге́
анда әле шәһәрләр юк, авыллар гына — там нет ещё городо́в, име́ются то́лько селе́ния
3) авыллар разг. дереве́нские, се́льские; сельча́не; аульча́небүген базарда нигәдер авыллар аз — сего́дня на ры́нке почему́-то ма́ло дереве́нских (сельча́н, се́льских)
•- авыл җире
- авыл җыены
- авыл кешесе
- авыл советы
- авыл хуҗалыгы
- авыл юлы••
Татарско-русский словарь, 56000 слов, 7400 фразеологических выражений. - Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова. 2007.